Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2015

Σαμαράς-Βενιζέλος: Οι τελευταίες ημέρες…



 Λίγες ημέρες μείνανε για αυτήν την κυβέρνηση των άθλιων και θλιβερών ανδρεικέλων του 4ου Ράιχ: Ο ελληνικός λαός με την ψήφο του θα τους στείλει στα σκουπίδια της ιστορίας.
Ο πανικός οδηγεί τα ανδρείκελα σε τέτοιες ανακλαστικές κινήσεις που προκαλούν και εξοργίζουν περαιτέρω το λαϊκό αίσθημα, που γιγαντώνουν την ΟΡΓΗ: Σκάβουν και βαθαίνουν οι ίδιοι το λάκκο τους…

Η στρατηγική της οξύτατης κινδυνολογίας και καταστροφολογίας, επιλογή πανικού του Σαμαρά, ΟΧΙ μόνο δεν μπορεί να επιφέρει κανένα εκλογικό κέρδος, αλλά αντίθετα…
πριμοδοτεί την αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ…
Ο ελληνικός λαός δεν τρομάζει πλέον μπροστά σε τέτοιες ακροδεξιές ψυχώσεις κινδυνολογίας και πόλωσης: Έχει ζήσει την απάτη τους, σε υστερικό βαθμό τα τελευταία χρόνια…
Το σπουδαιότερο, όμως, είναι άλλο: Για να τρομάξεις πρέπει να έχεις κάτι να χάσεις και ο ελληνικός λαός δεν έχει να χάσει πλέον ΤΙΠΟΤΕ, εκτός από το φορτίο των δωσίλογων ληστών και δημίων του…
Η ακροδεξιά και τρομοκρατική κινδυνολογία του Σαμαρά δεν λειτουργεί σε ένα λαό που ο ίδιος και η κυβερνητική του συμμορία έχουν ισοπεδώσει και καταστρέψει σε τέτοιο βαθμό και τόσο μοχθηρά…
Αντίθετα λειτουργεί σαν μπούμερανγκ, ακόμα και στο χώρο και το «αίσθημα» των κεντροδεξιών ψηφοφόρων…




Στο Βενιζέλο τα χαρακτηριστικά των επιθανάτιων σπασμών του παίρνουν μορφές παραληρηματικών βρυχηθμών και ναρκισσιστικής φρενοβλάβειας.

Έχουμε υπογραμμίσει πολλές φορές ότι ο βασιλιάς Ήλιος ωχριά μπροστά του…

Παραληρεί υψώνοντας το «ΕΓΩ» του σαν τη μόνη πραγματικότητα, ταυτίζοντας τον εαυτό του με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, διατυμπανίζοντας ότι θα παραμείνει ο ρυθμιστής και «εγγυητής» της κυβερνητικής «σταθερότητας» και με τα νέα πολιτικά δεδομένα (νίκη του ΣΥΡΙΖΑ!!!) και πολλά άλλα φαιδρά…

Αυτός ο σατράπης-ανδρείκελο του 4ου Ράιχ σου κάνει σμπαράλια το νευρικό σύστημα, αν τον πάρεις και στο ελάχιστο στα σοβαρά…

Κανένας άνθρωπος με σώας τας φρένας (εκτός από κάποια εναπομείναντα ιδρυματικά μέλη του ΠΑΣΟΚ) δεν μπορεί να αντέξει την έπαρση της μπουρδολογίας και του ψεύδους του, τον αποτρόπαιο αμοραλισμού του, τη στραταρχική του αυθάδειας και την αχαλίνωτη μοχθηρία του…

Γι αυτόν τον «Ρασπούτιν» της κυβερνητικής συμμορίας έχουμε γράψει πάρα πολλά, δεν αντέχουμε άλλο…

Ενδεικτικά παραπέμπουμε σε κάποια, ελάχιστα κείμενα, εδώ:
http://resaltomag.blogspot.gr/2014/05/blog-post_2734.html

Θα αναδημοσιεύσουμε και το παρακάτω:
Βενιζέλος: Η εσχατιά της παραφροσύνης
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=8681

Βενιζέλος: Η εσχατιά της παραφροσύνης




Τους ανθρώπους που παραφρονούν τους αντιμετωπίζεις με συμπόνια και οίκτο: Αποτελούν θύματα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και της κακουργηματικής θηριωδίας των εξουσιών της…

Το Βενιζέλο δεν μπορεί να τον αντιμετωπίσεις με τα ίδια κριτήρια. Η δική του παραφροσύνη είναι ταυτόσημη με την καθεστωτική βαρβαρότητα. Είναι η βαρβαρότητα της επαρμένης δωσίλογης κακουργίας.

Η παραφροσύνη του Βενιζέλου είναι προϊόν της σύγκρουσης ανάμεσα στο αχαλίνωτο, νοσηρό και στραταρχικό ΠΑΘΟΣ για εξουσία και ηγεμονία με την πραγματικότητα που τον εξαφανίζει.

Η διάσταση αυτή ανάμεσα στις αβυσσαλέες βοναπαρτιστικές φιλοδοξίες του με την πραγματικότητα που τις κονιορτοποιεί, τον οδηγεί στην παραφροσύνη.

Για τον Βενιζέλο η μόνη πραγματικότητα είναι το ναρκισσιστικό ΥΠΕΡ-ΕΓΩ του. Σήμερα η πραγματικότητα των πολιτικών μας πραγμάτων γκρεμίζει αυτήν την ονειρική, ναρκισσιστική του αυθάδεια: Η παραφροσύνη το μοιραίο επακόλουθο…

Η πραγματικότητα και η ιστορία τιμωρούν αμείλικτα εκείνους που τις χλευάζουν…

Αυτού του είδους οι παράφρονες αποκτούν μια ξεχωριστή «ιδιότητα» της ευφυΐας: Να διακρίνουν στους άλλους ακριβώς τα στοιχεία του χαρακτήρα που οι ίδιοι έχουν και να τα περιγράφουν με «χειρουργική» ακρίβεια.

Λέει ο Βενιζέλος για πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ που τον εγκατέλειψαν:

«Ο τυχοδιωκτισμός από ένα σημείο και μετά υπονομεύει και την ευφυΐα σου. Δεν υπάρχει πιο προοδευτικό αγαθό από την αξιοπρέπεια, αυτό που σε καθιστά πραγματικά προοδευτικό είναι το βαθύ αίσθημα αξιοπρέπειας, κοινωνικής, πολιτικής, θεσμικής αξιοπρέπειας».

Δεν υπάρχει πιο άριστος ορισμός των χαρακτηριστικών του Βενιζέλου από αυτόν που δίνει ο ίδιος: Περί «τυχοδιωκτισμού», «αξιοπρέπειας», «προοδευτικότητας» κ.λπ…

Φυσικά δεν έχει το γνώθι σαυτόν. Δεν θα μπορούσε να το έχει…

Από resaltomag

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Χάρρυ βλέπω έχεις βαλθεί να μας βασανίζεις με συστηματική
μεθοδολογία Γκεστάπο, βγάζοντας μπροστά μας συνεχώς αυτή τη
φουσκουλή αλαζονική πορδόφατσα από τη μία, και τον υστερικό
ψευδομανή Πινόκιο με τα γυαλιά από την άλλη.
Καλάαααααα........Θα στο φυλάω μπαγαπόντη!

Ανώνυμος είπε...

Χάρρυ κάπου διάβασα σήμερα ότι μπορεί να κατέβεις με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Αγαπητέ μου Χάρρυ, δεν σε γνωρίζω και δεν με γνωρίζεις. Σε γνώρισα μόνον μέσα από τη άφθαστη καλλιτεχνική παραγωγή σου και μετά ως συνοδοιπόρο και συναγωνιστή στον πόλεμο κατά του Μνημονίου.

Αλλά θερμά σε παρακαλώ: Μην κατέβεις με τον Τσίπρα. Μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου. Μην κάνεις κάτι για το οποίο μπορεί να ντρέπεσαι αργότερα.

Αντιλαμβάνομαι ότι το μίσος κατά του Μνημονίου και το συνακόλουθο μίσος κατά των κυβερνήσεων που εφήρμοσαν το Μνημόνιο σε ωθεί να στηρίξεις αυτούς που εφορμούν να ανατρέψουν τις κυβερνήσεις του Μνημονίου. Αλλά μήπως Χάρρυ έτσι, με αυτούς, τα πράγματα γίνουν ακόμη χειρότερα;

Αν ο Τσίπρας ήταν ειλικρινής στο ότι δεν θέλει τα Μνημόνια, τότε, ναι, να κατέβαινες. Αν ήταν αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ κάποιος σαν τον Λαφαζάνη ή τον Αλαβάνο, να έλεγα μάλιστα. Αλλά ο Τσίπρας;... Δεν τον βλέπεις; Θέλει να γίνει ο τοποτηρητής του συστήματος αντί του Σαμαρά και του Βενιζέλου. Προσποιείται τον αριστερό στο κόμμα του και στον κόσμο που θα τον στηρίξει στις εκλογές ως τελευταία ελπίδα του, όχι για να ανατρέψει το σύστημα, αλλά για να το διοικήσει.

Λέει σήμερα το ένα ή το άλλο κατά του Μνημονίου, αλλά πού είναι η δέσμευση που του ζήτησε ο Μίκης; Πολλοί λένε ότι ο Μίκης βγήκε και είπε ότι "στηρίζει ΣΥΡΙΖΑ", αλλά ο Μίκης δεν είπε αυτό. Ο Μίκης μίλησε με χρησμό. Είπε ότι για να στηρίξω ΣΥΡΙΖΑ πρέπει "εδώ και τώρα" (αμέσως δηλαδή) να δεσμευθεί ο Τσίπρας για την άμεση κατάργηση όλων των Μνημονίων με εκείνο που έλεγε, με ένα νόμο και ένα άρθρο.

Το έκανε ο Τσίπρας; Ο Μίκης το ζήτησε "εδώ και τώρα". Παλιός αριστερός, ξέρει καλά τα πολιτικάντικα κολπάκια. Δεν ήθελε φιοριτούρες και υπεκφυγές. Του λέει "άσε ρε φίλε το δούλεμα, δεσμεύεσαι με ευχέρεια και χωρίς δεύτερη σκέψη;". Η απάντηση του Τσίπρα ήταν στην πραγματικότητα ένα μεγαλοπρεπές "όχι"! Δεν το έκανε! Δεν μπορεί να το κάνει! Δεν θα το κάνει! Τι μάς λένε οι "οικονομολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ"; Ναι αυτοί που τόσο θα ήθελαν να είναι στη θέση του Στουρνάρα και του Χαρδούβελη; "Θα επαναδιαπραγματευτούμε", λέει. Ποιος τα είπε πρώτος αυτά; Μα... ο Σαμαράς! Δεν μας έλεγε "θα επαναδιαπραγματευτούμε"; Και όλοι ξέρουμε τι έκανε. Φώναζε τότε όλο το Αντιμνημόνιο στο Ίντερνετ ότι αυτό ισούται με αποδοχή του Μνημονίου, όπως και πράγματι το απέδειξε ο Σαμαράς με την κυβέρνηση Παπαδήμου και μετέπειτα. Το ίδιο θα γίνει και με τον Τσίπρα. Η "επαναδιαπραγμάτευση" θα γίνει μεγαλοπρεπής αποδοχή. Εάν τα καταφέρει, εάν τον αφήσει η πτέργυγα Λαφαζάνη και όσων σοβαρών ανθρώπων υπάρχουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά θα υλοποιήσει ποτέ ο Τσίπρας μια πολιτική που δεν την πιστεύει; Όταν έχει πει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να φύγει από το ευρώ; Και όταν του λένε για Grexit, αντί να απαντάει "τιμή μας και καμάρι μας να πάμε σε εθνικό νόμισμα, δεν είναι συκοφαντία"; Πώς θέλει ο κόσμος να μην είναι πλειοψηφικά υπέρ του ευρώ, όταν και ο ίδιος το έχει αναγάγει σε φετίχ;

Χάρρυ, ο Τσίπρας θα εξαπατήσει είτε το σύστημα, στο οποίο μυστικά τάζει μνημόνια, είτε το κόμμα του, στο οποίο λέει ότι κάνουμε και από κανένα ανοιγματάκι στο σύστημα για να τους παραπλανήσουμε. Άρα, κάποιον θα εξαπατήσει. Ποιον πιστεύεις εσύ ότι θα εξαπατήσει τελικά; Το ρισκάρεις να είσαι στους εξαπατημένους; Το ρισκάρεις η παρουσία του Χάρρυ Κλύνν στα δημόσια πράγματα να είναι η στήριξη ενός ακόμη μνημονιανθρώπου;

Μην το κάνεις Χάρρυ φίλε μου. Αν δεν το κάνεις, θα παραμείνεις πάντοτε αυτός που είσαι. Το καμάρι μας στην τέχνη και στον βαθυστόχαστο πολιτικό λόγο. Αν το κάνεις, μπορεί να μην έχεις που να κρυφτείς αργότερα.

Με πολλή αγάπη,

Ένας παλιός αντιμνημονιακός συνοδοιπόρος του διαδικτύου

Ανώνυμος είπε...

Συγχαίρω τον φίλο του δεύτερου σχολίου γιά το πραγματικά
υπέροχο σχόλιο του.[Είμαι αυτός που έγραψε το πρώτο έχοντας
διάθεση για...χιούμορ προφανώς].
Δεν θα μπορούσε να τα πει καλύτερα σε συνδυασμό με αυτή την
ευπρέπεια. Συμφωνώ σε όλα όσα λέει. Σε ότι αφορά τον Μίκη Θεοδωράκη
ο Μίκης τα είπε ξεκάθαρα. Άμα ψάξει κανείς πιο πολύ θα βρει και άλλα
γύρω απ' αυτό το θέμα, ιδίως σε μια επιστολή που απηύθυνε ο Μίκης σε
κάποιον φίλο του Δ.Α.
Προσωπικά δεν έχω την παραμικρή εμπιστοσύνη στον Τσίπρα. Αυτό δεν είναι
ένα συμπέρασμα που βγήκε πρόσφατα αλλά μια άποψη που έχει παγιωθεί
από χίλιες δυο λεπτομέρειες συμβάντων εδώ και ΠΟΛΥ καιρό. Τέλος
πάντων αυτό είναι προσωπική άποψη.
Ο Χάρρυ δεν είναι κανένα παιδάκι, είναι ενήλιξ, νοήμων και υποτίθεται
ότι ξέρει τι κάνει. Αν κάνει λάθος δικές του και οι ευθύνες βέβαια.
Αλλά να ξέρει κάτι. Αν πάρει την απόφαση και πηδήξει σ' αυτή τη
βάρκα, να πάρει επίσης και την απόφαση να πηδήξει έξω ανά πάσα στιγμή.
Γιατί ότι γίνεται λάθος αυτούς τούς καιρούς δύσκολα ξεπλένεται
στη συνέχεια. Αυτοί οι καιροί είναι δύσκολοι και ΣΚΛΗΡΟΙ.
Αυτά προς το παρόν.
Και πάλι συγχαρητήρια στον φίλο για το θαυμάσιο σχόλιο του.

Ανώνυμος είπε...

Κύριε ΧΚ με αφορμή την νέα σας ιδιότητα και επειδή έχω διαβάσει και έχω δει κατά καιρούς αναρτήσεις σας στο διαδίκτυο πια η γνώμη σας για το γιο σας κύριο Τριανταφυλλίδη και την συνεργασία του με την ΝΕΡΙΤ....

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Χάρρυ σε παρακολουθώ και σε χαίρομαι από την αρχή της καρριέρας σου. Αλλά Maintenant με τοβ Σύριζα; Το ξέρω είσαι αριστερός το ξέρω όλοι οι σημερινοί είναι άθλιοι και καλά κάνεις να ζητάς να σου τραβήξουν τα βυζιά γιά να κατεβάσεις γάλα αλλά η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι με Τσίπρα ούτε γάλα θα υπάρχει γιά να κατέβει. 'Ισιωμα ρεεεεε!

Σουλτάνα Γαλατσίδα Τριανταφυλλίδου είπε...

Τα πιο πάνω σχόλια αφορούν το άρθρο για τον ......Βενιζέλο, ή τον ...Σύριζα;;; Πολύ περίεργο!!! Ωστόσο -σαν τυπική αναγνώστρια "εγώ"- θα σχολιάσω κανονικά: Ο εν λόγω Βενιζέλος απλώς έχει υπερτιμηθεί τόσο, που κατέληξε να γίνει αυτό το ακατανόμαστο πρόσωπο που έγινε. Έχει τόση ασυνταξία στους λόγους του, τόση κενή ρητορική και τόσο κόμπλεξ φόβου, που κανείς δεν μπορεί να τον κατατάξει πουθενά ως χαρακτήρα. Επιτέλους όμως ήρθε η ποθητή ώρα που θα πάψουν τα μάτια μας και τα αφτιά μας, να υπόκεινται σε τέτοιας έντασης αρρωστημένη επίγνωση του "τίποτα" που ευτύχησε στη ζωή του, να γίνει ... "κάτι". Και μαζί με τους υπόλοιπους "μύστες" της ίδιας αρρωστημένης επίγνωσης ... θα αναχωρήσει για το σπίτι, προκειμένου να αναρωτηθεί σε τί φταίει...